[Να τον ακούτε το Δημήτρη... ήταν βουλευτής και όταν δεν εκλέχθηκε γύρισε στη δουλειά του, ενώ όταν τον προέτρεψαν να γίνει Δήμαρχος Βόλβης και εκλέχθηκε, παραιτήθηκε μετά το μέσο της θητείας του γιατί δεν ήθελε να είναι διαχειριστής-γλάστρα όπως όλοι οι δήμαρχοι]
Η ηγεσία εξ αρχής διέγνωσε ορθά ότι η ΝΔ, λόγω της υπερδεκαετούς παρουσίας της, σε πρωταγωνιστικό μάλιστα ρόλο, στα δημόσια πράγματα της χώρας, φέρει ένα βαρύ φορτίο λαθών, παθογενειών, αποκρουστικών νοοτροπιών. Έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους πολίτες, που δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια της πολιτείας της. Παρόλα αυτά η διάγνωση αυτή έγινε σχεδόν σιωπηλά, χωρίς να συνοδευτεί και από μια δημόσια και γενναία αυτοκριτική στάση.
Απεναντίας, δόθηκε η εντύπωση ότι περιορίστηκε στο να χρεώσει όλα τα παραπάνω, είτε σε πρόσωπα, είτε σε οργανικές της δομές, πιστεύοντας ίσως ότι η διαδικασία αυτή θα αποτελέσει το καθαρτήριο στοιχείο, που θα αποκαταστήσει την εικόνα της στα μάτια των πολιτών. Μοιάζει πως επέλεξε να δείξει με το δάχτυλο, ότι το τοξικό τμήμα της βρίσκεται στο ανώνυμο στράτευμά της , στο πλήθος των μη αξιωματούχων, στους απλούς στρατιώτες, πιθανώς πιστεύοντας ότι έτσι θα άφηνε στο απυρόβλητο της κριτικής τους στρατηγούς και τα επώνυμα παραδοσιακά μεγαλοστελέχη. Αυτό ενισχύεται ως εντύπωση και από τους χειρισμούς της στην ΟΝΝΕΔ, από τις εξαγγελίες για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, από το βελούδινο παραγκωνισμό της ΔΑΚΕ. Αναμφίβολα, αποτελεί ιστορική αλήθεια για την παράταξη, ότι υπήρξαν στελέχη και συμπεριφορές, που στρέβλωσαν ανά περιόδους τη φυσιογνωμία αυτών των πολιτικών οργανισμών (όπως βέβαια αντίστοιχες, ίσως και πιο κραυγαλέες, περιπτώσεις υπήρξαν και μέσα στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ). Κι αυτό από μόνο του συνιστά ένα γεγονός που, εκτός των άλλων, ίσως να προσφέρεται και ως μια καλή αφορμή, ώστε να γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι. Άλλο όμως αυτό κι άλλο να επιλέγονται πράξεις υψηλού συμβολισμού, που αφήνουν περιθώρια να σχηματίζεται η εντύπωση, πως για όλα τα στραβά που έχουν τύχει στον τόπο, στο σκέλος που σε αυτά φέρει ευθύνη η ΝΔ, αυτό οφείλονταν σε αυτό το τοξικό της κομμάτι, γι’ αυτό και η ηγεσία πήρε την πολιτική απόφαση να το εξαλείψει. Αποφάσισε δε να το αντικαταστήσει με νέο, φρέσκο πολιτικό προσωπικό, μέσω του μητρώου στελεχών, των βιογραφικών, των επαγγελματικών διαδρομών, της ηθικής τους συγκρότησης. Αν λοιπόν αυτό εμπεδωθεί ως συμπέρασμα, ακυρώνεται ο πυρήνας της τολμηρής και αναγκαίας επιλογής του προέδρου, για ριζική ανανέωση προσώπων και νοοτροπιών της ΝΔ, καθώς στη βάση των παραπάνω εκτιμήσεων, λαμβάνει τα χαρακτηριστικά, περισσότερο μιας εσωκομματικής εκκαθάρισης, παρά μιας φιλότιμης απόπειρας θεραπείας λαθών.
Η παραπάνω προσέγγιση ενισχύεται και από το γεγονός ότι η ΝΔ κεντρικά, επέλεξε να βασιστεί, καθιστώντας τα προνομιακούς συνομιλητές αλλά και συμβούλους, σε πρόσωπα από την κεντρώα, τη δεξιά, τη φιλελεύθερη, την Πασοκογενή, τη μεταρρυθμιστική, την τεχνοκρατική, κλπ, κλπ πτέρυγα του κόμματος και της κοινωνίας, αναδεικνύοντάς τα σε φορείς φρεσκάδας και εκσυγχρονισμού, αφήνοντας έτσι περιθώρια, σε κακοπροαίρετους και μη, για ισχυρισμούς που της καταλογίζουν ότι αφήνει στο περιθώριο, ως μάλλον αναχρονιστικό, το μεγαλύτερο τμήμα της βασικής πτέρυγας της ΝΔ, τους νεοδημοκράτες. Αυτούς τους ούτως ή άλλως δεδομένους… Δύσκολο να είναι αληθείς τέτοιοι ισχυρισμοί, καθώς στη ΝΔ αυτή η πτέρυγα αποτελεί διαχρονικά τη σπονδυλική στήλη της παράταξης , ενώ από την άλλη αποτελεί θεμελιώδες συστατικό του κοινωνικού κορμού.
Αφορά ανθρώπους που δεν στρατεύτηκαν ποτέ δογματικά σε –ισμούς (φιλελευθερισμός, νεοφιλελευθερισμός, κλπ), αλλά υπηρετούν σταθερά θεσμούς, ενώ το σύμβολο των δικών τους πιστεύω είναι η ιδρυτική της διακήρυξη, όσο κι αν αυτό 43 χρονιά μετά ακούγεται σε κάποιους ρετρό και ντεμοντέ.
Σε κανέναν τους δεν χωράει το κοστούμι του –ικού (Καραμανλικός, Μητσοτακικός, Σαμαρικός, κλπ) γι’ αυτό και υπηρέτησαν με αγάπη, αυταπάρνηση και σεβασμό όλους τους αρχηγούς κι αυτό εξακολουθούν να κάνουν.
Η δικιά τους φωνή είναι αυτή που απλώνεται στη χώρα τις περιόδους που η παράταξη διέρχεται κρίσεις, καθώς η ιστορία έχει δείξει πώς οι κορυφαίοι και επώνυμοι εκπρόσωποι της, τότε συνήθως ή μένουν κρυμμένοι και βουβοί ή αλληλοσπαράσσονται, για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος φταίχτης.
Το κίνητρο για την ένταξη τους στη ΝΔ δεν υπήρξε ποτέ η εξουσία, αλλά η επικράτηση των αρχών και των αξιών της. Γι αυτό και η ΝΔ δεν έγινε ποτέ ΠΑΣΟΚ, να σκορπίσει δεξιά και αριστερά, αναζητώντας ευκαιρίες εξουσίας. Κι αυτό η ΝΔ δεν το οφείλει τόσο στα επώνυμα στελέχη της, όσο σε αυτό το ανώνυμο πλήθος, που επέβαλε στην πράξη την κουλτούρα της παράταξης και τη διατήρησε αμόλυντη από την εξουσιολαγνεία και τις λογικές λαφυραγώγησης του κράτους.
Ένα τρίτο γεγονός , που δρα ενισχυτικά στην εμπέδωση αυτής της εντύπωσης, αφορά το δεδομένο πως η στρατηγική αυτή επιλογή της ηγεσίας, παροτρύνθηκε και ενισχύθηκε πολύ έντονα από διάφορες βροντόφωνες και κραυγάζουζες πένες, μιας νεόκοπης, κεντροδεξιάς δήθεν, ιντελιγκέντσιας και αρθρογραφίας, που την αποτελούν, είτε απομεινάρια της παλιάς διαπλοκής, που εδραιώθηκε και δέσποσε την εποχή Σημίτη, είτε κάποια νέα… φρούτα, που αποφάσισαν, στα 50 και τα 60 τους χρόνια, εν μέσω κρίσης, να γίνουν opinion makers, μιας καθημαγμένης και τσακισμένης ήδη ελληνικής κοινωνίας. Κατάφεραν το «φύγετε» και «παραιτηθείτε» στη ρητορική της ΝΔ προς την κυβέρνηση, να επεκταθεί και προς το δικό της κόσμο. Σε μια ανοιχτή κεντροδεξιά παράταξη με σαφή προσανατολισμό, δοκιμασμένο ιδεολογικό οπλοστάσιο και συγκροτημένο κώδικα αξιών και αρχών, έσπειραν μεθοδικά μια σειρά δογμάτων, που περιόρισαν τον ανοιχτό της λόγο, δίχασαν τα στελέχη, θόλωσαν τον πολιτικό της στίγμα. Η ΝΔ όμως δεν είναι νεοσύστατο κόμμα, που επιζητεί να υπερασπιστεί δόγματα, αλλά ιστορική παράταξη, που φέρει την ευθύνη να υπηρετήσει αρχές. Δεν είναι μπονσάι, ώστε όσο πιο πολύ συρρικνώνεται, τόσο να δείχνει πιο όμορφη .
Εν κατακλείδι, στο τέλος της μέρας, στο κλείσιμο αυτής της περιόδου, είτε κάποιος διαβάσει τις μετρήσεις , είτε αφουγκραστεί την κοινωνία, αντιλαμβάνεται ότι αυτή η επιλογή τελικά δεν ήταν σωστή και η στρατηγική είχε λάθη. Ωστόσο, είναι γεγονός πως κάποιοι, όλη αυτήν την περίοδο, έκαναν επισημάνσεις προς την κατεύθυνση αυτή, όμως αίφνης μια υστερική μάζα, αυτόκλητων δήθεν «πολεμιστών του φωτός», τους σπίλωνε και τους κολλούσε ρετσινιές για φιλοσυριζαϊκά τάχα αισθήματα, για πολέμιους της προσπάθειας για απαλλαγή από το κακό, για πιθανές υπόγειες συμφωνίες και άλλα τέτοια εξωγήινα…
Σε κάθε περίπτωση, το συνέδριο του Δεκεμβρίου είναι ένας σταθμός – ευκαιρία για όλους, ώστε να επανατοποθετηθούν…
*π. Βουλευτής – Μέλος Π.Ε. ΝΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.