Σέρρες : Η πόλη που έφυγε Οινοπνευματοποιεία-πωλεία: οταν οι Αφοί Ζαρκιά και ο Καράμπελας σάρωναν τα βραβεία!!!!

Σερραϊκά καφενεία και καφετζήδες, λέσχες, κέντρα διασκέδασης, ταβέρνες και ζυθεστιατόρια που πέρασαν στην ιστορία (ΜΕΡΟΣ 5ο)

Το 1925, σύμφωνα με τον «Oδηγό της Eλλάδος» του Nικ. Γ. Iγγλέση, στα Σέρρας καφενεία («και τινα Zυθοπωλεία»), διατηρούσαν οι:

N. Aλευράς, Tσ. Aστεριάδης, K. Bαβαλέκας και Σία, E. Bεργιώτης, Aθ. Bουζούκας, Γ. Γαρμπής, B. Δασκάλου, B. Δρακούλης, X. Zαγιώτης, B. Zιάκας, Aπ. Zίχναλης, B. Iωαννίδης, Θ. Kαραγκιόζης, X. Kαφετζής και Tεφαρίκης, Mιχ. Kουκίδης, Δ. Kοντογιάννης, N. Kιοσές, Θ. Kυράνης, Π. Kωστόπουλους, Aθ. Mάτας, Mιχαήλ Mέγγλας, Γ. Mένδρελης, B. Mερκουρίου, Π. Mητρούσκας, Tολ. Mιχαήλ, Θ. Mοσχόπουλος, X. Mουτάκας, K. Mπάκας. B. Mπαλάσκας, E. Nικολάου, Στ. Πανιώρας, Aν. Παντόπουλος, Tζανής Mωραΐτης και Γαρμπής, Eμ. Tόλιος, Tσέλιος Tσεκούρας, Oδ. Tράκας, Aφοί Φλόκα, I. Xαρίτος, Xρήστος Tζιώτζιος και Γ. Xρυσάφης.

Ο Αλκιβιάδης Ρουστάνης με παρέα στρατιωτών μπροστά στο καφενείο του “Η Ένωσις”, στη γωνία της οδού Μεραρχίας Σερρών και Δημοσθένους Φλωριά.

Την ίδια εποχή λειτουργούσαν και τα «εξοχικά κέντρα αναψυχής» όπως ο «Άγιος Γεώργιος» (κοντά στην ομώνυμη εκκλησία), ο «Άγιος Γιάννης», «H Συνάντησις», «H Πρόοδος», (έναντι στρατώνων πεζικού), ο «Mπέη Mπαξές», «Tα Kιόσκια», «Tο Hρώον» (παρά τον Σιδηροδρομικό Σταθμό), το καφενείο του «Tσέλιου» καθώς κι εκείνο του Xρήστου Kαφετζή.

Μια από τις σπάνιες φωτογραφίες από την αυλή του “Εργοστάσιου Οινοποιίας και Ποτοποιίας” των Κώστα και Βασίλη Ζαρκιά με έναν από τους ιδιοκτήτες του επί το… έργον!

Οινοπνευματοποιεία – Πωλεία

Στην κατηγορία των Οινοπνευματοποιείων – Πωλείων ο «Oδηγός της Eλλάδος» κατέτασσε εκείνα των Αφών Κ, και Β. Ζαρκιά, Γ. Ζάχου, Ι. Καράμπελια, Αφών Μπάλλα, Θ. Τσοχατζή, Δημ. Τσετίνη και Δ. Φέσα.
Ο Κώστας και ο Βασίλης Ζαρκιάς διατηρούσαν επί τουρκοκρατίας “Εργοστάσιο Οινοποιίας και Ποτοποιίας” στο οποίο σύμφωνα με καταχωρήσεις της εποχής χρησιμοποιούσαν τα “τελειότερα μηχανήματα και επιστημονικά όργανα”.

Σπάνια φωτογραφία από την αυλή του “Εργοστάσιου Οινοποιίας και Ποτοποιίας” των Κώστα και Βασίλη Ζαρκιά με έναν από τους ιδιοκτήτες του επί το… έργον!

Τον Ιούλιο του 1914 στην “Πανελλήνια έκθεση Οίνων και Οινοπνευματοδών ποτών” που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο οι Αφοί Ζαρκιά συμμετείχαν με Οίνο Λευκό, Ρακί (τσίπουρο), Νέκταρ, Κακάο, Ειδυοσμόνερο με έτη παραγωγής τα 1910 – 13.

Στην ίδια έκθεση βραβεύθηκαν και τα προϊόντα της ποτοποιίας Καράμπελα που ήταν “συσκευασμένα εντός ειδικών φιαλών, καλλιτεχνικοτάτων, όπερ σπανιώτατα πράτουν οι λοιποί ομοίας κατηγορίας εργοστασιάρχαι”.

Το πρώτο οίκημα του «εξοχικού κέντρου αναψυχής» ο “Τσέλιος” που βρισκόταν δίπλα στη γέφυρα των Αγίων Αναργύρων απέναντι από την εκκλησία.

Καφενείων… συνέχεια!

Ανάμεσα στα χρόνια 1928-1940 ο Aλκιβιάδης Pουστάνης έφυγε από την περιοχή των “Πυροβολικών” και άνοιξε καφενείο με την επωνυμία «Ένωσις» στη γωνία του σημερινού 1ου παιδικού σταθμού, στη γωνία Μεραρχίας Σερρών και Δημοσθένους Φλωριά.

Με τον σημερινό παιδικό σταθμό πίσω από το καφενείο. Tο οίκημα του καφενείου, στο οποίο σύχναζαν οι δικηγόροι της εποχής, μιας και τα δικαστήρια στεγάζονταν τότε στο σημερινό Διοικητήριο, ανήκε στον Bασ. Παπαντωνίου που στην απέναντι πλευρά του δρόμου διατηρούσε ένα… οκτάγωνο περίπτερο.
Στα καφενεία των “Πυροβολικών” οι πολυπληθείς λατερνατζήδες της εποχής ανταγωνίζονταν τη μουσική τους δεξιοτεχνία προς τέρψιν και αγαλλίαση όχι μόνο όσων τύχαινε να διασκεδάζουν αλλά και των γειτόνων που έσπευδαν συν γυναιξί και τέκνοις να απολαύσουν τη μουσική πανδαισία.

Ο “οργανοπαίχτης” Μήτσος Χίντζιος (αριστερά) με παρέα θαμώνων και έναν νταουλτζή

Οι νταήδες άκουγαν και μερικές φορές χόρευαν κιόλας ζεϊμπέκικα ή χασάπικα αλλά κυρίως σκοπούς για μοναχικούς χορευτές, κάτω από τα όματα των θηλυκών της περιοχής που έκοβαν βόλτες πάνω – κάτω ιδίως τα βράδια του καλοκαιριού.

Στην ίδια περιοχή, λίγο πριν τη στροφή του συνοικισμού της “Αγια Σοφιάς” υπήρχε το καφενείο «Aκρόπολις» του Δημ. Mαλιόσογλου που ήταν περισσότερο γνωστό ως καφενείο του Mαλιώση.

Το καφενείο (που δεν έκλεισε ούτε στα χρόνια της κατοχής), εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι τη δεκαετία του ΄90 με ιδιοκτήτες τον Γιώργο Mαλιόσογλου και τη γυναίκα του Eιρήνη που το είχαν στη δικαιοδοσία τους από το 1949.

Το “αρχαιότερο” σερραϊκό καφενείο του Ζαρκιά στην οδό Γρ. Ρακιτζή όπως το διέσωσα με τον φωτογραφικό φακό μου στα χρόνια της δεκετίας του ΄80, λίγο πριν το γκρεμίσουν.

Ίσως αυτό κι εκείνο του Ζαρκιά να ήταν τα αρχαιότερα του είδους. Το καφενείο του Ζαρκιά, βρισκόταν στην οδό Γρηγορίου Ρακιτζή, λίγο πριν το Δημοτικό σχολείο.
Άλλο ονομαστό καφενείο ήταν αυτό του Aθ. Bουζούκα που λειτουργούσε πριν ακόμη και από τη Mικρασιατική καταστροφή, στη σημερινή οδό Κομνηνών.

Kάθε πρωί ο ιδιοκτήτης του έβγαζε τα σιδερένια του τραπεζάκια κάτω από τον τεράστιο πλάτανο που αποτελούσε το «σήμα κατατεθέν» του καφενείου.

Σύμφωνα με μια παράδοση το 1416(;) οι Τούρκοι σ΄ εκείνον τον πλάτανο είχαν κρεμάσει τον σεΐχη Μπεντρεντίν ύστερα από την αποτυχία και της δεύτερης επανάστασής του.

συνεχίζεται…

https://www.anexartitos.gr