Ιορδάνης Ξανθόπουλος : «Καυτηριάζω» τους Σερραίους της «πόλης», που συμπεριφέρονται με νοοτροπία . . . χωριού !

Το παράθυρο της κουζίνας του σπιτιού μου βλέπει σε έναν ακάλυπτο χώρο που δημιούργησαν

τέσσερις(4) πολυκατοικίες που έχουν γυρισμένες τις «πλάτες» τους η μία στην άλλη σαν να μισούνται θανάσιμα. Συχνά, όταν ετοιμάζω τον καφέ μου, αυτό το παράθυρο μού δείχνει τις άσχημες εικόνες της συνύπαρξης τόσων πολλών ανθρώπων σε λίγα τετραγωνικά μέτρα που με προβληματίζουν πολύ. Τότε, καταλαβαίνω πως όλοι μας κουβαλάμε νοοτροπίες και συνήθειες από άλλες εποχές και από διαφορετικές κουλτούρες και προσπαθούμε να επιβληθούμε σε αυτούς που αφήνουν χώρο ευγενικά να συμβαίνουν όλα αυτά.

Από το παράθυρό μου λοιπόν είδα τον κύριο του 5ου ορόφου να βγάζει βόλτα το σκύλο του, να τον αφήνει ελεύθερο στον ακάλυπτο χώρο και αφού αυτός μύρισε δεξιά και αριστερά, άφησε τα περιττώματά του σε μια γωνιά. Δεν τα έβαλα (ασφαλώς) με το τετράποδο για ό,τι έγινε, αλλά με τον κύριο του 5ου ορόφου, που αφού είδε το σκύλο του να «ξαλαφρώνει», δεν φρόντισε να μαζέψει και να πετάξει τα περιττώματά του. Δεν πρόλαβα να συνέλθω από τη νευρική κρίση που μου ερχόταν, όταν στο μπαλκόνι διπλανής οικοδομής βγήκε μια μεσόκοπη κυρία, φώναξε δυο-τρεις φορές «ψι-ψι-ψι» και ξεπετάχτηκαν καμιά τέσσερις-πέντε γάτες από τις γωνιές κοιτάζοντας προς τα πάνω για να εντοπίσουν από πού προερχόταν το κάλεσμα. Και τότε η μεσόκοπη κυρία του 1ου ορόφου έβγαλε το πιάτο με τα αποφάγια και τα πέταξε στις αδέσποτες γάτες που περίμεναν. «Όλοι οι φιλόζωοι σε αυτόν τον ακάλυπτο εναποθέτουν τις …. ευαισθησίες τους» σκέφτηκα και πριν προλάβω να νευριάσω για ακόμη μία φορά, βγήκε στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου μία άλλη κυρία, με ρολά στα μαλλιά και αφού κοίταξε κάτω ερευνητικά, σήκωσε τον κουβά με τα απόνερα που σφουγγάρισε και τα πέταξε με ορμή στον ακάλυπτο τρομάζοντας τις γάτες που εξακολουθούσαν να τρώνε τα αποφάγια. Έκλεισα με ορμή το παράθυρο και άφησα έξω από το οπτικό μου πεδίο τις εικόνες . . . ντροπής.

Στοιβαχτήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο δημιουργώντας πολύχρωμα και αταίριαστα «σάντουιτς» κοινωνιών. Τη νοοτροπία του χωριού και της αυλής την κλείσαμε στο διαμέρισμά μας προσπαθώντας να την επιβάλουμε και στους γύρω μας. Μετατρέψαμε τους ακάλυπτους χώρους σε σκουπιδότοπους, χωματερές των πολυκατοικιών και καυχιόμαστε για τους πολιτισμένους τρόπους και τις ευαισθησίες μας.

Κι εκεί που θα έπρεπε να φυτέψουμε δέντρα και λουλούδια και πράσινο, παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας, γιατί οι δρόμοι πια δεν τα χωρούν, αφήνουμε τα ζώα μας να γεμίζουν περιττώματα τις γωνιές, πετάμε απόνερα, γιατί αυτό συνηθίσαμε να κάνουμε στην αυλή μας και για να δείξουμε ότι έχουμε ευαισθησίες ταΐζουμε τις αδέσποτες γάτες με τα αποφάγια  μας, όπως θα κάναμε αν είχαμε αυλή.

Εάν αρέσει αυτό στους υπόλοιπους του «πολύχρωμου σάντουιτς» των πολυκατοικιών, ποιος νοιάστηκε;

Ιορδάνης Ξανθόπουλος :   Δημοσιογράφος  /  Φιλόλογος