Ιορδάνης Ξανθόπουλος .Τι έβαλα και τι ξέχασα στο δικό μου απολογισμό για το 2016

Πριν ξεκινήσω τα βήματα στον καινούριο χρόνο που αρχίζει, συνηθίζω να κάνω έναν απολογισμό.

Απολογισμό, όχι όλων αυτών που έκανα, άλλα όλων εκείνων που ήθελα ή έπρεπε να κάνω και δεν κατάφερα να τα κάνω πράξη. Έναν απολογισμό ελλειμμάτων, συναισθηματικών και ψυχικών καταστάσεων, που τα σέρνω πάλι μαζί μου και στο 2017 και που ίσως δεν κατάφερα να τα αποτινάξω από πάνω μου.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα έτη, σαν χρονική στιγμή, τότε δηλαδή που τελειώνει κάτι και αρχίζει κάτι άλλο. Ο απολογισμός γίνεται πιο πολύ για να μου θυμίζει πόσο ένας χρόνος (ημερολογιακά) είναι τόσο μικρός, που δεν αρκεί για να πραγματοποιήσεις όλα αυτά που σχεδίαζες, που υποσχέθηκες, που προγραμμάτισες, που ονειρεύτηκες. Δεν κατάφερα λοιπόν μέσα στο 2016 να κάνω εκείνο το ταξίδι στο Stoke City της Αγγλίας(Stoke On Trent) που τόσο πολύ ήθελα, δεν κατάφερα να διαβάσω τα βιβλία που είχα σκοπό, να αγοράσω εκείνο το ιαπωνικό αμάξι που ονειρευόμουν, να αλλάξω τον Η/Υ με κάποιον νέο, πιο σύγχρονο και καινούριο. Δεν μπόρεσα να κόψω το τσιγάρο, να χάσω εκείνα τα 3 κιλά που ακόμη με βασανίζουν, να γραφτώ σε ένα γυμναστήριο, να γίνω χορτοφάγος, να αποτοξινωθώ από τον (μπόλικο) καφέ και το (πολύ)ουίσκι, να χορτάσω ύπνο, να μείνω λίγο μόνος, να κάνω λογική χρήση του κινητού τηλεφώνου.

Δεν πρόλαβα να ζητήσω συγγνώμη από το φίλο μου που κάποια στιγμή στενοχώρησα, δεν πρόλαβα να περάσω ένα Σαββατοκύριακο με τους γονείς και τα πολυαγαπημένα τους εγγόνια, να αφιερώσω λίγο χρόνο και σε εκείνη την αγάπη που περιμένει καρτερικά …

Δεν πρόλαβα να δω την ανατολή του ηλίου ένα πρωινό, να πάω στο θέατρο για την παράσταση του Ταχτσή, να ανάψω ένα κερί στον τάφο του παππού και της γιαγιάς μου, να τηλεφωνήσω στο συγκάτοικό μου από τα φοιτητικά μου χρόνια, να πάω για έναν καφέ με την ξαδέρφη Μαρίνα. Δεν πρόλαβα! Δεν μπόρεσα! Δεν κατάφερα! Τρύπες στο συναισθηματικό μου κόσμο, κενά στη σκέψη μου, άδεια παράθυρα στις εικόνες του μυαλού μου. Ο απολογισμός του 2016, ο δικός μου απολογισμός, απογοητευτικός! Με ελλείμματα . . . σαν αυτόν της κυβέρνησης. Μόνο που ο δικός μου απολογισμός δεν μπορεί με δανεικά να κλείσει τις τρύπες ούτε χρειάζεται την έγκριση από το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Οργάνωση χρειάζεται για να προλάβω να νικήσω το χρόνο που τρέχει γρήγορα και με συμπαρασύρει στο ταξίδι του. Ίσως τότε να τα καταφέρω.  

ΚΕΙΜΕΝΟ : Ιορδάνης Ξανθόπουλος : Δημοσ/φος – Φιλόλογος