Να πουν όλη την αλήθεια για τον «έντιμο συμβιβασμό»

Γράφει ο Φώτης Σιούμπουρας 

Λίγοι ίσως θυμούνται την αποστροφή του πρωθυπουργού

στα πρώτα βήματα της θητείας του. Τότε, είχε προειδοποιήσει το κόμμα του ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει παρένθεση, εάν φθάναμε σε αδιέξοδο και ρήξη. Είχε απόλυτο δίκιο. Από μια τέτοια εξέλιξη ίσως να μην ωφελούνταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά εκείνο που σίγουρα θα συνέβαινε θα ήταν μια χιονοστιβάδα απαξίωσης όλου του κομματικού συστήματος. Ο Τσίπρας δεν θα εξαιρείτο. Αυτό το αντελήφθη ο πρωθυπουργός, γι’ αυτό και πήρε την υπόθεση «έντιμος συμβιβασμός» πάνω του και οδεύουμε προς συμφωνία.

Συνειδητοποίησε, έστω και στο παρά ένα, ότι τρεις μήνες δημιουργικής ασάφειας και δραματικών καθυστερήσεων στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές είναι πολύς χρόνος για μία οικονομία που από το 2009 βρίσκεται στην «εντατική». Ουδείς περίμενε βεβαίως ότι το «θρίλερ» θα έχει τόσα πολλά «επεισόδια», παρά το γεγονός ότι ο ΣYPIZA, ως νέα κυβέρνηση, διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού, έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει αλλαγή των όρων με τους οποίους γίνεται η διαπραγμάτευση.

Έχει, επίσης, κάθε δικαίωμα να διεκδικεί, και ορθώς το πράττει, το καλύτερο για τη χώρα και τους πολίτες, αν και στις περισσότερες από τις προεκλογικές εκτιμήσεις το κυβερνών κόμμα έπεσε έξω. Πίστευε ότι οι δανειστές θα αλλάξουν στάση και θα υποχωρήσουν. Περίμενε τη μεγάλη αλλαγή της Ευρώπης με συμμάχους σε πολλές χώρες, όμως, ούτε αυτό επιτεύχθηκε.

Ανέμενε από τον M. Nτράγκι αύξηση της ρευστότητας, αλλά τελικά η Ελλάδα οδηγείται σε πιστωτική ασφυξία. Εντέλει, οι «κόκκινες γραμμές» άρχισαν να ξεθωριάζουν σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κλείσει ένας έντιμος συμβιβασμός. Έναν έντιμο συμβιβασμό, όμως, που ουσιαστικά υπονομεύουν υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑμε τις προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις τους.

Την ώρα που δεν ξέρουμε κυριολεκτικά τι μας ξημερώνει, την ώρα που η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο στάδιο που θα κρίνει τη δυνατότητα ή όχι μίας συμφωνίας, ορισμένοι αποδεικνύουν καθημερινά ότι το μόνο που τους απασχολεί και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους προβολή. Αυτή η πολιτική Βαβέλ, που όχι μόνο δεν βοηθά πουθενά, αλλά μόνο επιπλέον προβλήματα προκαλεί, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.

Αν, πράγματι, ο πρωθυπουργός επιθυμεί, όπως δηλώνει, να τελειώνουμε με την αβεβαιότητα και να φτάσουμε σε μια συμφωνία με τους εταίρους μας, πρέπει να βάλει μια τάξη, αν όχι στο κόμμα του, τουλάχιστον στην κυβέρνησή του που έχει την ευθύνη να διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της.Τώρα είναι η ώρα πολύ κρίσιμων αποφάσεων για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον Aλέξη Tσίπρα.

O πρωθυπουργός καλείται πλέον, με την πλάτη στον τοίχο, να επιλέξει«με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει». Mια συμφωνία με τους «θεσμούς», δυστυχώς, θα περιλαμβάνει και επώδυνα μέτρα, υποχωρήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις και απόσυρση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. H αποδοχή από μέρους της κυβέρνησης ενός τέτοιου συμβιβασμού ίσως προκαλέσει τριγμούς στο εσωτερικό του ΣYPIZA και στον «γάμο» με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Επώδυνη συμφωνία με μέτρα και κατάρρευση των «κόκκινων γραμμών» συνεπάγεται ρήξη στο εσωτερικό.

Αντιθέτως, αν επιλεγεί η «μη συμφωνία» αυτό ταυτόχρονα θα σημάνει ρήξη με τους δανειστές και πολύ οδυνηρές συνέπειες για τη χώρα.Πρόκειται ασφαλώς για ένα δίλημμα που βαραίνει τους ώμους του πρωθυπουργού.Όμως, στην «ώρα μηδέν» έρχεται και η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.Η επισήμανση του κ. Τσίπρα στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ ότι «θα προχωρήσουμε σε συμβιβασμούς με τους εταίρους» και ότι η «συμφωνία βρίσκεται στην τελική ευθεία» δείχνει ότι τουλάχιστον η ηγεσία της κυβέρνησης έχει αντιληφθεί ότι άλλα περιθώρια για παράταση της διαπραγμάτευσης δεν υπάρχουν.

Με την οικονομία σε κατάσταση ασφυξίας, με την αβεβαιότητα να αναστέλλει κάθε οικονομική δραστηριότητα, με τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους σχεδόν να έχουν εξαντληθεί, κάθε παράταση του σημερινού αδιεξόδου θα είναι καταστροφική. Αν, τελικά, ο πρωθυπουργός επιλέξει τον συμβιβασμό, θα πρέπει να εξηγήσει στην κοινή γνώμη γιατί το κάνει και γιατί εγκαταλείπει την αντιπολιτευτική του ρητορεία. Και προσωπική μου άποψη είναι η εξής: Η συμφωνία θα έρθει, κάποιες «κορώνες» θ’ ακουστούν, αλλά στο τέλος θα περάσει. Ο Λαφαζάνης θα αποδεχθεί τον έντιμο συμβιβασμό, η Κωνσταντοπούλου θα πει «ρήξη, ποια ρήξη, σχήμα λόγου ήταν» και ο Βαρουφάκης θα εξηγήσει, σε μια άλλη ίσως νυχτερινή τηλεοπτική εκπομπή, πώς η μπλόφα (του) για ρήξη απέτρεψε τη… ρήξη, που ήταν απλώς μια «ιδέα».

*Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας το «Παρασκήνιο» που κυκλοφόρησε το Σάββατο 23 Μάιου 2015.