ΑΝΤΑΡΣΥΑ Σερρών : Τα κέρδη του κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των τραπεζών και των βιομηχάνων, είναι το κίνητρο

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρινόμενη

σε σχετικό κάλεσμα, απεύθυνε χαιρετισμό στην 56η Διεθνή Αντιπολεμική Συνέλευση που έγινε στο Τόκιο της Ιαπωνίας στις 5 Αυγούστου, 73 χρόνια μετά τη ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Παράλληλα με τη συνέλευση στο Τόκιο, πραγματοποιήθηκαν περιφερειακές συνελεύσεις άλλες έξι πόλεις της Ιαπωνίας. Τα κεντρικά συνθήματα της 55^ης Διεθνούς Αντιπολεμικής Συνέλευσης αφορούσαν την κοινή πάλη των εργαζομένων και των λαών σε όλο τον κόσμο ενάντια στους πυρηνικούς εξοπλισμούς των ΗΠΑ, αλλά και της Κίνας και της Ρωσίας, καθώς και την ανάπτυξη ενός μαχόμενου αντιπολεμικού κινήματος για την υπεράσπιση της Ειρήνης. Την  ευθύνη της διοργάνωσης είχαν η Γιαπωνέζικη Ομοσπονδία Αυτόνομων Φοιτητικών Ενώσεων-Zengakuren, η Αντιπολεμική Επιτροπή Νεολαίας της Ιαπωνίας και η Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση Ιαπωνίας (Επαναστατική Μαρξιστική Τάση).

Ο χαιρετισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο ακόλουθος:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή), το μέτωπο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ελλάδας, απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην 56^η Διεθνή Αντιπολεμική Συνέλευση στην Ιαπωνία. Η υπεράσπιση της Ειρήνης και η πάλη του αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στις επεμβάσεις και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, στα πυρηνικά, τους εξοπλισμούς, κάνουν στις μέρες μας πιο επίκαιρα από ποτέ τα συνθήματα της φετινής Αντιπολεμικής Συνέλευσης. Η διεξαγωγή της Συνέλευσης μία μέρα πριν την επέτειο της καταστροφής της Χιροσίμα από την ατομική βόμβα τιμά τη μνήμη των αθώων θυμάτων και θυμίζει το καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια στην πυρηνική απειλή.

Η πολιτική της κυβέρνησης του προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ σαν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και της όξυνσης των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών, έχει φέρει στο προσκήνιο την απειλή του πολέμου και την καταστροφική κούρσα των εξοπλισμών. Ο λεγόμενος εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα και την ΕΕ δείχνει ότι τα κέρδη του κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των τραπεζών και των βιομηχάνων, είναι το κίνητρο. Η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και η προσπάθεια της Κίνας και με την πρωτοβουλία «Μια ζώνη, ένας δρόμος», αλλά και της Ρωσίας να τις ανταγωνιστούν για πολιτική και γεωστρατηγική επιρροή, πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους αγωγούς υδρογονανθράκων και τους δρόμους του εμπορίου, δημιουργεί τις περιφερειακές συγκρούσεις, εντάσεις, τα μέτρα και αντίμετρα. Στις πολεμικές συγκρούσεις σε Συρία, Ιράκ Υεμένη, στον ανταγωνισμό για τους υδρογονάνθρακες στη Αν. Μεσόγειο, στη διαρκή σχεδόν κρίση στην κορεατική χερσόνησο και στην Κίτρινη Θάλασσα, οι ιμπεριαλιστές με τη στήριξη μικρότερων ή μεγαλύτερων περιφερειακών δυνάμεων καταστρέφουν τις ζωές των λαών, σκορπώντας θάνατο, προσφυγιά, φτώχεια και πτώση του βιοτικού επιπέδου για να εξοικονομηθεί το κόστος των εξοπλισμών, αλλά και καθεστώς ανελευθερίας για να χτυπηθούν οι αντιστάσεις.

Οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις ή «μεταρρυθμίσεις» δεν παρά η άλλη όψη αυτής κατάστασης. Από τις ΗΠΑ μέχρι τη Ρωσία και από τις χώρες της ΕΕ μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία, η αστική τάξη είναι ενωμένη στην επίθεσή της στον κόσμο της εργασίας και τους λαούς, με ένταση της εκμετάλλευσης, απανωτά πλήγματα στις σχέσεις εργασίας, ιδιωτικοποίηση υποδομών και φυσικού περιβάλλοντος, αποδόμηση των δομών της εκπαίδευσης, της δημόσιας υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και μέριμνας. Είτε στο λεγόμενο πρώτο, αναπτυγμένο κόσμο είτε στο λεγόμενο τρίτο κόσμο, οι εργαζόμενοι έχουν χάσει το δικαίωμα στην 8ωρη εργασία και την αξιοπρεπή αμοιβή.

Οι αστικές τάξεις στο πλευρό τους έχουν αντιδραστικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα δικτατορικού τύπου, έχουν το φασισμό, το ρατσισμό, τον εθνικισμό και το θρησκευτικό φανατισμό που προπαγανδίζουν τον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους φτωχούς και την υποταγή στους εκμεταλλευτές. Τους αναγεννά η σκληρή ανταγωνιστική κοινωνία του σύγχρονου καπιταλισμού και η υποχώρηση του εργατικού κινήματος και των ιδεών της κοινωνικής απελευθέρωσης. Γιατί η αστική τάξη δε θα μπορούσε να κερδίσει τόσο έδαφος, αν δε στηρίζονταν από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και τον κίτρινο εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και αν εάν η ρεφορμιστική και καθεστωτική Αριστερά –ακόμα και όταν μιλάει για κομμουνισμό και ριζοσπαστισμό- δεν υποτάσσονταν στον κοινοβουλευτισμό, τον ευρωπαϊσμό και τον ατλαντισμό, δε δυσφημούσε την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης είτε ταυτίζοντας την με τη γραφειοκρατία που κατέρρευσε στον υπαρκτό σοσιαλισμό είτε με τη διαχείριση του καπιταλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο» στα βήματα της χρεωκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας.

Ο κίνδυνος από την πολεμική απειλή, η ανάγκη να υπερασπιστούμε την Ειρήνη και το μέλλον των λαών, έρχονται μαζί την απειλή που φέρνει η κλιματική αλλαγή, να θυμίσουν ότι ο καπιταλισμός δεν είναι απλά ένας αναχρονισμός, αλλά και ένας κίνδυνος πια για το μέλλον της ανθρωπότητας. Το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» της Ρόζας Λουξεμπουργκ είναι οδηγός για τη δράση μας.

Εξάλλου παρά τις δυσκολίες, την επιθετικότητα και βαρβαρότητα του καπιταλισμού της εποχής μας, οι εργαζόμενοι και οι λαοί αντιστέκονται. Ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού ενάντια στο κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ και το ρατσιστικό καθεστώς του τύπου απαρτχάιντ εμπνέει και γεμίζει ελπίδα όσους παλεύουν για ένα άλλο κόσμο. Ο καπιταλισμός της εποχής μας, εκτός από επικίνδυνος, είναι και βυθισμένος στην κρίση που ξέσπασε πριν δέκα χρόνια, από την οποία δεν μπορεί να συνέλθει. Η αντίσταση, ο διαρκής ενωτικός αγώνας για την ανατροπή, η αλληλεγγύη και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι τα όπλα που έχουν φέρει εμπόδια και ανατροπές στην πολιτική του κεφαλαίου. Είναι ο δρόμος για να υπερασπιστούμε την εργασία, τη γη, τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις ζωές μας, για να υπερασπιστούμε την Ειρήνη και ένα φυσικό περιβάλλον βιώσιμο για τον άνθρωπο. Σε αυτό το δρόμο, με τη δύναμη του οργανωμένου εργατικού και λαϊκού κινήματος, θα χτίσουμε τη δική μας εναλλακτική, την αντικαπιταλιστική ανατροπή για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και την επαναστατική αλλαγή του κόσμου με στόχο την απελευθερωτική προοπτική του κομμουνισμού.